Een zondagochtend als geen ander

Twee jaar geleden, februari, een ijskoude, heldere ochtend in Parijs. Mama en ik stapten om 8 uur op de metro richting 'École militaire'. We zouden om 9 uur, als eerste bezoekers van die zondag, de Tour Eiffel opgaan. Dat het zo bijzonder zou zijn had ik niet verwacht. 

Er was niemand in de metro op dit uur, heel Parijs leek uitgestorven. We stapten uit bij halte École militaire en liepen via de Champ de Mars richting de Tour Eiffel, nog steeds niemand te bekennen. We gingen met de eerste lift naar boven en het was koud, zó koud. De hemel leek die ochtend glashelder, breekbaar bijna. We hadden een buitengewoon mooi uitzicht. 

 Wat deze mooie zondagochtend helemaal afmaakte, was een kopje heerlijk warme koffie en een stuk appeltaart - jawel - in het café van de Tour Eiffel! Een geweldige ervaring, en wat mij betreft is vroeg in de ochtend de beste tijd om dit prachtige monument te bezoeken.